تاثیر تیدیازرون و پوتریسین بر عمر گلجایی و کیفیت پس از برداشت گل شاخه بریده آلسترومریا رقم ربکا

چکیده پیری پس ازبرداشت یک بخش جدایی ناپذیر از چرخه رشد طبیعی گیاهان است و بصورت ژنتیکی بسیاری از فرآیندهای اکسیداتیو درگیر در تخریب عمومی ساختار سلولی و انتقال تولیدات مربوط به آن را به دیگر بخش¬های گیاه تنظیم می¬کند. زرد شدن برگ¬ها یک مشکل جدی در پس ازبرداشت گل¬های بریده آلسترومریا است. برخلاف بسیاری از گل¬های بریده، اولین علائم پیری در آلسترومریا زردی برگ¬ها به صورت کلی است که ممکن است طی چند روز اتفاق بیفتد و به سرعت پیشروی کند. سیتوکنین¬ها گروهی از هورمون¬های گیاهی هستند که نقش-های مهمی روی فرآیندهای فیزیولوژیکی و نموی از قبیل غالبیت انتهایی، تشکیل مریستم رأسی و به تأخیر انداختن پیری دارند. پلی آمین¬ها بر فرآیندهای گوناگون رشد و نمو گیاهان از طریق تحریک تقسیم سلولی، پاسخ به تنش¬های محیطی و تنظیم ریشه زایی، جنین زایی و توسعه گل و میوه تأثیرگذار هستند. اکثر مشاهدات نشان می¬دهد پلی آمین¬ها می¬توانند پیری را در بسیاری از بافت¬های گیاهی از طریق بازداری از سنتز acc به تأخیر بیندازند. این تحقیق به منظور ارزیابی اثر تیدیازرون و پوتریسین روی ویژگی¬های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا انجام پذیرفت. در آزمایش اول، گل¬های شاخه بریده با غلظت¬های 5، 10، 20 و 50 میکرومولار تیدیازرون به صورت اسپری تیمار شدند. نتایج نشان داد که تیدیازرون بر افزایش طول عمر موثر بود. غلظت¬های 10، 20 و 50 میکرومولار تیدیازرون در مقایسه با شاهد و تیمار 5 میکرومولار اختلاف معنی داری بر روی کیفت گل داشتند. تیدیازرون در غلظت¬های 20 و 50 میکرومولار طول عمر گل¬های تیمار شده آلسترومریا را نسبت به شاهد 2/3 روز افزایش داد. در آزمایش دوم گل¬های بریده آلسترومریا با غلظت¬های 1، 5 و 10 میلی¬مولار پوتریسین به مدت 24 ساعت بصورت پالسی تیمار شدند. نتایج حاکی از آن بود که پوتریسین تأثیری بر افزایش عمر نداشت. ما همچنین در این پژوهش اثر تیدیازرون و پوتریسین روی فعالیت آنزیم¬های اکسیداتیو (کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) را در گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا مورد بررسی قراردادیم. که نتایج بیان گر این بود که تیدیازرون و پوتریسین بر روی فعالیت هر سه آنزیم کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در گلبرگ گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا در مقایسه با شاهد دارای اختلاف معنی دار در سطح یک درصد بود. بیش ترین فعالیت کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در تیمار تیدیازرون مربوط به غلظت 50 میکرومولار و در تیمار پوتریسین مربوط به تیمار 5 میلی مولار بود. واژگان کلیدی: تیدیازرون، پوتریسین، کیفیت پس ازبرداشت، کاتالاز، پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز